Należy do najwybitniejszych osiągnięć średniowiecznej architektury mieszczańskiej w Europie.

 

Już w XIII w. na Rynku Staromiejskim o wymiarach 109x104 m powstały wolnostojące budynki handlowe i gospodarcze: sukiennice, ławy chlebowe, waga miejska, sąd i wieża rynkowa o wysokości 23 m. Pod koniec XIV w. miasto otrzymało od wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego przywilej na budowę ratusza. W miejscu wspomnianych budynków powstał nowy jednopiętrowy ratusz w kształcie czworoboku o wymiarach 43,7x52,4 m z dziedzińcem pośrodku i wieżą (już dawniej stojącą), którą budowniczy Andrzej podwyższył do obecnej wysokości (40 m) i włączył w architekturę ratusza. Na początku XVII w. władze miejskie podejmują decyzję o rozbudowie ratusza.

Sprowadzony z Gdańska budowniczy Antoni van Obberghen podwyższa gotycki ratusz o jedno piętro, powiększa otwory okienne, a na narożnikach budynku ustawia renesansowe wieżyczki. Wieża główna otrzymała wówczas dach namiotowy i cztery narożne wieżyczki. Wnętrze ratusza zostało kompletnie przebudowane i ozdobione wieloma wspaniałymi portalami. W 1703 r., podczas oblężenia miasta przez wojska szwedzkie, ratusz uległ w czasie ostrzeliwania poważnemu zniszczeniu, głównie wskutek pożaru. Jego odbudowa trwała kilkanaście lat, a dzisiejszy wygląd Ratusza Staromiejskiego jest w dużej mierze efektem prac prowadzonych w I połowie XVIII w.

Po drugiej wojnie światowej urządzono w ratuszu Muzeum Okręgowe, które mieści się w tym budynku do chwili obecnej.

Serwis Muzeum Okręgowego w Toruniu

 

<-WSTECZ